شعر کوتاه شماره 18

تنهاتر از آنم

که واقعیت داشته باشم

به خیابان می روم

و ساعت ها در خودم قدم می زنم

از تو

تنها خاطره ای مانده است

که امشب

چون اسبی زینَش می کنم

بر آن می تازم وُ

از استخوان هایم بیرون می زنم

اسبی

که ردِ سُم هایش بر دشت

سطری ست

که در دوردست ، شعر می شود.

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید
کلمات کلیدی منبع :
در صورتی که این صفحه دارای محتوای مجرمانه است یا درخواست حذف آن را دارید لطفا گزارش دهید.

تبلیغات

این وبسایت تابع قوانین جمهوری مقدس اسلامی ایران بوده و در ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی ثبت شده است.
تمامی محتوای موجود تماما خودکار از وبلاگ های فارسی دریافت میشود ؛ در صورت مشاهده هرگونه محتوای خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران ؛ گزارش دهید تا به قید فوریت حذف گردد.